warning only for dutch speakers…
this is a transcript of the fabulous speech given by artist folkert de jong during the book presentation/launch for ’75b’ in amsterdam last week… enjoy, i certainly did:
Twee weken geleden stond ik in een zwaar beveiligde bunker onder een kantoorgebouw in Leeds…er werd mij door een beveiligingsbeambte uitgelegd, dat ik in het geval van een terroristische aanval niet in paniek zou moeten raken maar gewoon de instructies van het alarmsysteem moest volgen.
Lichtelijk gespannen betrad ik een ruimte van ongeveer 8 keer de grootte van deze galerie…ik bevond mij in het wapendepot van de Royal Armouries in Leeds, een organisatie die het Britse leger en politie adviseert over de keuze van vuurwapens, én bezitter van een uitzonderlijke collectie harnassen uit de 16 eeuw. Ik had mijzelf nog zo voorgenomen niet opgewonden te raken van het vasthouden van een vuurwapen, maar toen de adviseur van de geheime dienst mij uitnodigde om uit de grootste AK 47 collectie op aarde een machinegeweer te kiezen om deze van dichtbij te zien en vast te houden, raakte ik toch even in een staat van opwinding, ik kreeg een flashback uit mijn vroeg jeugd, toen ik aan de kustlijn samen met mijn vriendjes een handgranaat uit de Tweede Wereldoorlog had gevonden…het gevoel om zo’nding vast te houden is mega verwarrend en opwindend tegelijkertijd. De energie die 35 jaar is besloten in het voorwerp, de link met de geschiedenis, ik werd er gewoon duizelig van.
Achter de Kalasjnikov die ik in mijn handen hield zat een bijzonder verhaal. Naast het feit dat het wapen het populairst is onder rebellen en terroristische organisaties, was het speciale aan dit wapen dat het verguld was. Het bleek hier namelijk om een door de Britse douane geconfisqueerde trofee te gaan van een Amerikaanse soldaat die het had meegenomen uit het paleis van Saddam Hoessein. Beduusd en met gemengde gevoelens vloog ik terug naar huis…wat zou ik als kunstenaar met zo’nclichématig en beladen onderwerp kunnen doen? Als ik de machtige energie die besloten ligt in het wapen zou kunnen bewegen en omdraaien in de richting van de beeldende kunst zou dat best potentie kunnen hebben om te reflecteren op het menselijk drama.
De uitdaging om de betekenis van een cliché beeld of de betekenis van een woord of onderwerp te herdefiniëren, er iets bruikbaars van te maken, er een nieuw recept van te maken is vreselijk moeilijk. Je moet je geest los kunnen maken van je eigen kennis en wetenschap…
25 jaar geleden rond deze tijd sleepte ik mijzelf in de zomermaanden om een uur of zeven ‘s ochtends uit bed om vanuit het raam van mijn tienerkamer te kijken naar de bosjes in de tuin van de buurman hoe hard het waaide.
Ik was namelijk een fanatieke surfer en de zee was nog geen 3 minuten rennen in een wetsuit van mijn ouderlijk huis vandaan.
Als de bosjes in de tuin alleen een beetje bewogen, kroop ik weer snel terug in bed, maar als de bosjes heftig heen en weer zwiepten, rende ik naar de garage van mijn vader om er met mijn surfplank op uit te trekken, dit was geen dag om naar school te gaan!
Dit was een gevoel van ultieme vrijheid. Vanaf windkracht 5 werd het past echt spannend, en bij windkracht zes ging je helemaal uit je dak.
Dit soort wind is vrij uitzonderlijk, en het was dan ook zaak om flink gebruik te maken van het moment.
Tussen de winderige dagen door stond ik met mijn maten in de garage zelf surfplanken te maken en met graffiti spuitverf spoten we op de piepschuimkern coole symbolen en opzwepende teksten die wij in Amerikaanse surf en skateboard magazines en films over Hawaii, California en de strand cultuur hadden gezien…we wilden zijn zoals Robby Nash, David Ezzy, George Powell and Stacy Peralta; en ook leven zoals onze helden in Hawaii en California. Het hielp goed om de wereld uit de magazines op micro niveau in een garage ergens in Noord-Holland te beleven…en om de hele zomer op het strand door te brengen, ‘s avonds in de lokale disco in de bamboe bar te hangen en overdag op je surfplank te peddelen of met een skateboard de boulevard onveilig te maken, dan kwam dat speciale gevoel van Amerikaanse vrijheid naar boven….
New Year Fuck Love 2005 2006 now en wow audio bullys rotterdam netherlands presale now the sceptic denktank barry binary heartland Don’t buy this gay rgb 75 b big bad ass by pass this is very fucking interesting news.
Ik ken deze jongens van 75B, en het was aan de vooravond vlak voordat ik en mijn carrière keihard richting California gingen en we als door een Hawaiiaanse monstergolf meegesleurd zouden worden in een blinde ambitie, dat ze een super cool boek over mijn werk hebben gemaakt..Shoot The Freak, portret van een gestoorde kunstenaar, nee dat is niet waar, verzin ik er net bij maar bedankt jongens, ben er nog erg blij mee.
Ik weet niet wat Pieter en Rens samen in hun jeugd in een garage hadden kunnen uitspoken, maar ik heb het gevoel dat wij best samen surfplanken hadden kunnen fabriceren of handgranaten hadden konden vinden. Dat kunnen we natuurlijk altijd nog een keer doen…
Het gevoel dat je 40 bent, een gezin hebt en nog steeds je dusdanig vrij wil maken van clichés en conventies waar je onderdeel van uitmaakt in deze maatschappij…als een jonge rebellistische graffiti kunstenaar die met zijn eerste tag voor het eerst zijn stem laat horen op het beton van de fietstunnel.
et gevoel dat je als individu je wilt onttrekken aan de massa-consumptie maatschappij, en je tegelijkertijd wilt laven aan liters Coca Cola en je kapot wilt eten aan MacDonalds hamburgers… dat je het heldere beeld van de echte realiteit wilt blijven zien, soms niet weet hoe, kan je drijven tot het ontwikkelen van een talent en werkwijze die vanuit een onbesmette bron komt en precies zijn doel raakt net zoals de interventies van 75B.
Als ik de publicatie “Arab Spring & Aaron Winter” bekijk dan word ik blij, het is namelijk mogelijk om rake klappen uit te delen, mensen wakker te schudden, te prikkelen en te irriteren teneinde een glimlach op hun gezicht te krijgen. Life is good man!
De wereld lijkt al een betere plek geworden, door het draaien en trekken van 75B aan de clichés van teksten, beelden, woorden en daden; mijn kijk op de wereld die mijn zintuigen volstampt wordt gezuiverd en ontlucht bij het zien van hun acties. Aloha goodbye en see you in hell mother fuckers, fijne avond nog lieve mensen, tot ziens.
no comments
trackBack URL